De contouren in het land

vervagen in de mist

schemer wordt verdrongen

de nacht wordt uitgewist

in een doolhof van emoties

is de tijd voorbij gegaan

dan loop ik naar de kamer

waar jou spullen niet meer staan

ik pak de eerste krant

ik blader erdoor heen

en als ik koffie wil gaan zetten

zet ik teveel voor mij alleen

ik moet wennen aan de leegte

die jij hier achter liet

ik had zoveel idealen

zonder jou heb ik ze niet

't is net of ik

mezelf verloren ben

't is net of ik

de diepste dalen ken

in het hart van mijn gevoel

zal ik je nooit vergeten

in het hart van mijn gevoel

mis ik je lach

had ik kunnen weten

dat het leven zonder jou

me breken zou

vanaf de eerste dag

mijn werk is blijven liggen

maar ik voel me uitgeteld

het lichaam lam geslagen

als door de griep geveld

in de allerdaagse dingen

schuilt een groot verdriet

ik moet opnieuw beginnen

maar zover ben ik nog niet

't is net of ik

mezelf verloren ben

't is net of ik

de diepste dalen ken

in het hart van mijn gevoel

zal ik je nooit vergeten

in het hart van mijn gevoel

mis ik je lach

had ik kunnen weten

dat het leven zonder jou

me breken zou

vanaf de eerste dag

zouden de wilskrachten

naar de hemel kunnen stijgen

de rosten laten splijten

om jouw terug te krijgen

wooooh ----

wooooh ----

in het hart van mijn gevoel

zal ik je nooit vergeten

in het hart van mijn gevoel

mis ik je lach

had ik kunnen weten

dat het leven zonder jou

me breken zou

vanaf de eerste dag