Gökyüzünde kaybolmak huzur verebilirdi belki

Yıldızlar anlatsa onları dinlerdim

Güzel bir şarkı vardı rüya gölgesinde çalanAdı neydi

Aslında şarkı değil güzel olan sendin

Sefaletteki bu gönül yoksun hayatından

Beni benden alabilen tehlikeli

Yine de sarılırdım belki sıkılırdım

Asıl beni bana veren kadınımdır

Ne kadar karışık di mi

Şu an seni yazmak istiyorum seni

Bi′ çay kaşığının çıkarttığı sesi

Bir de aklımın gürültüsü bir de hava serin

Bura benim yerim ama rahat değilim

Nedeni belli değil belki sıcak su yoktur begonya

Bu farklı parola

Eğitimim ailem belki de ütopyam

Bu şiiri dinliyorsan gönül dağımdasındır

Yorgun ellerimle hitap edeceğim kız

Prenses olamaz zaten

Anlıyorum hissederek yaşıyorum

En azından bu aralar böyle

Bu karakter sığar mı cümlelere

Ben uzun uzun yazıyorken uzay boşluğuna mektubumu

Kimisi ağlıyordur o da farklı konu

Yine de yazıyorum belki duyan olur he

Sinyaller aşkı öldürür mü

Ya da şöyle diyim

Radyasyon bi' insanı güldürür mü

Tahta kalemlerin kokusuyla yazılmamış bir şiir yanar mı

Bunu yalan sanar mı bu insanlar

Samimiyet neydi

Gülmek mi küfür etmek mi

Yoksa beklemek mi doğru olanı bilmiyorum

Ben bu dağların ardındayım bekliyorum

Ölüme kadar gidebilecek lazım

Son nefeste kim tutar elimden

Şarkılar olmayacak razı

Ben beni kaybettim yeniden

Kendimi bulmam lazım

Kendimi bulmam lazım

Kendimi bulmam lazım

Bana kendimi ver

Ölüme kadar gidebilecek lazım

Son nefeste kim tutar elimden

Şarkılar olmayacak razı

Ben beni kaybettim yeniden

Kendimi bulmam lazım

Kendimi bulmam lazım

Kendimi bulmam lazım

Bana kendimi ver

Ölüme kadar gidebilecek lazım

Son nefeste kim tutar elimden

Şarkılar olmayacak razı

Ben beni kaybettim yeniden

Kendimi bulmam lazım

Kendimi bulmam lazım

Kendimi bulmam lazım

Bana kendimi ver