Det hev ei rose sprunge

ut av ei rot så grann.

Som fedrane hev sunge:

Av Isais rot ho rann,

og var ein blome blid

midt i den kalde vinter

ved mørke midnattstid.

Om denne rose eine

er sagt Jesajas ord.

Maria møy, den reine,

bar rosa til vår jord.

Og Herrens miskunnsmakt

det store under gjorde

som var i spådom sagt.

Guds rose ljuvleg angar

og skin i jordlivs natt.

Når hennar ljos oss fangar,

go vert vår beste skatt.

Me syng i englelag:

No er det fødd ein Frelser,

og i natti vart til deg.