Deze zee, die ik zovaak bevaren heb

Zee van tranen, lieve zee van overvloed en eb

Deze zee, is mij zovaak te hoog gegaan

Maar wat zij deed, ik kon haar nooit weerstaan.

Ieder licht, dat mij dichtbij de haven bracht

Bleek een schip, passerend in de koude donkere nacht

In de ochtend, hees ik dan mijn zeilen weer

Deze zee, blijkt mooier elke keer.

Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond

Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond

Hoe vaak dat ik niet, aarde mij veranderen kon

Terwijl ik droomde, van een blauwe horizon.

Deze zee, hoe vaak heb ik haar niet vervloekt

Zij is anders, dan datgeen waar iedereen naar zoekt

Maar op haar golven, ben ik altijd dichtbij mij

Deze zee deze zee, ben jij!

Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond

Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond

Hoe vaak dat ik niet, aarde mij veranderen kon

Terwijl ik droomde, van jouw blauwe horizon.

Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond

Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond

Deze zee daarvan ik alleen de diepte ken

Weet dat ik voorgoed haar zeeman ben

Deze zee die leeft in mij, dat ben jij!