ก็เป็นอีกครั้งที่ใจบอบช้ำกลับมา

เมื่อเธอได้ย้ำว่าเธอก็ยังรักเขา

ต่อให้คนนั้นไม่แคร์ไม่สนสักคราวต่อให้มีฉันเฝ้าเคียงข้างคอยดูแล

ทั้งที่รู้ก็เก็บอารมณ์ไว้ไม่ไหว

ได้แต่เผลอลืมตัว และพูดความจริงจากใจ

หยุดไม่ทัน

อีกกี่ครั้งจะพอ อีกกี่ครั้งจะจำ

ว่าอย่าล้ำเส้นเกินออกไป

เหมือนทำเธอให้เจ็บ

ฉันเองก็เจ็บ ที่บอกว่ารักไป

ได้แต่โทษตัวเอง ด่าตัวเองทุกที

ที่ยังล้ำเส้นเกินออกไป

ทั้งที่รู้ว่าทำอย่างไร

ไม่มีวันที่ใจของเธอจะเปลี่ยนจากเขา

เฝ้าคอยแต่คิดว่าการที่ฉันทุ่มเท

จะมีสิทธิ์ทำให้เธอเปิดใจสักครั้ง

ไม่ควรจะคิดก็ยังคงคิดอย่างนั้น

ไม่มีให้หวังก็ยังหวังไปวัน ๆ

ทั้งที่รู้ก็เก็บอารมณ์ไว้ไม่ไหว

ได้แต่เผลอลืมตัว และพูดความจริงจากใจ

หยุดไม่ทัน

อีกกี่ครั้งจะพอ อีกกี่ครั้งจะจำ

ว่าอย่าล้ำเส้นเกินออกไป

เหมือนทำเธอให้เจ็บ

ฉันเองก็เจ็บ ที่บอกว่ารักไป

ได้แต่โทษตัวเอง ด่าตัวเองทุกที

ที่ยังล้ำเส้นเกินออกไป

ทั้งที่รู้ว่าทำอย่างไร

ไม่มีวันที่ใจของเธอจะเปลี่ยนจากเขา

อีกกี่ครั้งจะพอ อีกกี่ครั้งจะจำ

ว่าอย่าล้ำเส้นเกินออกไป

เหมือนทำเธอให้เจ็บ

ฉันเองก็เจ็บ ที่บอกว่ารักไป

ได้แต่โทษตัวเอง ด่าตัวเองทุกที

ที่ยังล้ำเส้นเกินออกไป

ทั้งที่รู้ว่าทำอย่างไร

ไม่มีวันที่ใจของเธอจะเปลี่ยนจากเขา