Ár var alda,

Þat er arar gullu,

Hnigu heilög vötn

Af Himinfjöllum;

Þá hafði Helga

Inn hugumstóra

Borghildr borit

Í Brálundi.

Nótt varð í bæ,

Nornir kómu,

Þær er öðlingi

Aldr of skópu;

Þann báðu fylki

Frægstan verða

Ok buðlunga

Beztan þykkja.

Sneru þær af afli

Örlögþáttu,

Þá er borgir braut

Í Bráluni;

Þær of greiddu

Gullin símu

Ok und mánasal

Miðjan festu.

Þær austr ok vestr

Enda fálu,

Þar átti lofðungr

Land á milli;

Brá nift Nera

Á norðrvega

Einni festi,

Ey bað hon halda.