We konden over alles praten, alles

Maar alles ging over de liefde, we vergaten alles

In een brief, een smsje, in een liedje schreef ikIk zou alles voor je doen en voor je liefde leef ik

En die liefde kreeg ik, en vaak in overmate

Je kon de drempels van het leven aan me overlaten

Hé, je zag die meiden haten, want ik had m′n superheld

Je had je vrienden net te vaak over mij verteld

Nu staren we samen naar de tafel met de mondjes dicht

Blikken die vanzelf spreken in ons gezicht

Ik heb het overgrote deel van alles aangericht

Maar ik rijd te lang in deze tunnel en ik zie geen licht

Dus doe je ogen dicht, voor onze laatste set

En denk terug aan het kleine huisje met het kleine bed, shit

Maar morgen is de pijn terug

Staan we uren op de halte, rijdt de trein terug

Het duurt te lang, we staan hier al een tijdje

En we moeten door, dus voor de laatste keer: "Het spijt me"

Het duurt te lang

O-ho-oow

Het duurt te lang

We staan stil

Wat jij wil, wat ik wil

Het duurt te lang

Twee stille mensen aan de tafel het is geen gezicht

Ik kan die route niet belopen met m'n ogen dicht

Je weet precies wat ik ga zeggen, ′k weet het ook van jou

En op het eind vertel ik vast hoeveel ik van je hou

En daarna slaan de deuren weer en breekt er weer een glas

Daarna valt er weer een traan en pak ik weer m'n tas

En- daarna hou ik je weer stevig vast

En leg m'n kleren weer terug in de kast

(Dus) Ik hou je nog een poosje vast

(Want) Dan vergeet je nog hoe boos je was

Maar de pijn blijft zitten, dus het helpt niet

Dus waarschijnlijk is het morgen weer hetzelfde lied

De tekst komt op hetzelfde neer in dezelfde beat

Een soort van gouden verf op een blok verdriet

Conflicten zijn normaal, maar het moet ons niet verstikken

M′n tranen vallen niet, dus laat ik het liedje snikken

Het duurt te lang, we staan hier al een tijdje

En we moeten door, dus voor de laatste keer: "Het spijt me"

Het duurt te lang

O-ho-oow

Het duurt te lang

(We staan stil)

(Wat jij wil, wat ik wil)

Het duurt te lang