Kapalı perdeler, loş bi′ oda

Yere saçılmış giysiler, aspirin erimiş suda

Kadraja girdik yavaşça aşk denilen bu savaştaHer şey ufak bi' kıvılcımla başlar

Tanrı denilen ressamın kanvasında ikimiz

Yeni doğmuş gibi, yeni doğmuş gibi saf ve temiz

Gecenin köründe rüzgârın sesiyle

Uyanıp da bakardı pencereden hep

O neyin peşinde hiç bilemesem de

Başından geçenleri düşününce

Yüreğim ağır gelir, kapatır kendini

Ama hâlâ yeni aşklar gibi taze

Olmaz mıydık?

Biraz daha çaba olsa, kalmaz mıydık?

Değişmeseydik fazla, olmaz mıydık?

Biraz daha çaba olsa, kalmaz mıydık?

Yalnızlar ve şehirler, martılar ve şiirler

Gecenin köründe kapalı perdeler