ภาพเธอยืนโบกมือ

อยู่อีกฝั่งถนน ยังจำวันที่อำลา

เธอบอกแกมบ่นว่า

ห่มผ้าให้หนาๆ เวลาที่อากาศหนาว

กี่วันแล้วหนา โอ้เวลา

คิดถึงทุกคราน้ำตาคลอ

กี่คืนแล้วหนอ โอ้วันที่รอ

คอยอดทนถึงวันจะพบกัน

โปรดจงรู้ ว่าฉันสบายดี

ที่ตรงนี้ไม่ต้องห่วง

ส่วนเธอนั้น ฉันขอวอน-

ฟ้าและวานดาว ช่วยดูและเธอที

อากาศเริ่มเปลี่ยนไป

คิดถึงวันที่ผิงไฟ ในช่วงเวลาเช้า

สัญญากับสายลมหนาว

จะเอาความฝันไป วางไว้บนตักเธอ