Meni candan usandırdı, cefâdan yâr usanmaz mı

Felekler yandı âhımdan, murâdım şem′i yanmaz mı

Gamu bîmârına cânân, deva-yı derd eder ihsan

Niçün kılmaz mene derman, meni bîmarı sanmaz mı

Gamim pünhan tutardım men, dedîler yâre gıl rohşen

Desem ol bî-vefâ bilmen, inanar mı inanmaz mı

Şeb-i hicran yanar cânım, töker gan çeşm-i giryânım

Oyadır halki efgânım, gara bahtim oyanmaz mı

Gûl-i ruhsârınen garşu, gözümden ganlı akar su

Hebîbim fasl-i güldür bu, akar sular bulanmaz mı

Değildim men sana mâil, sen ettin eklimi zâil

Mene ta'n eyleyen gâfil seni, görünce utanmaz mı

Fuzûlî rind-u şeydâdır, hemîşe halka rüsvadır

Sorun kim bu ne sevdâdır, bu sevdâdan usanmaz mı